Tá go leor difríochtaí cultúrtha seanbhunaithe, atá bunaithe go rialta idir an Fhrainc agus na Stáit Aontaithe: cóirigh, scuid méideanna, dearcaí i leith ag piocadh suas Tar éis do mhadra.
Ach tá ceann eile ann – b’fhéidir go bhfuil sé níos géire – codarsnacht: flossing.
Níor chuala Sarah Diligenti, stiúrthóir an Alliance Française i Washington DC, riamh go raibh sí ag flossing sular bhog sí go dtí na Stáit Aontaithe i 1995. Ag fás aníos i gcathair na Fraince ó dheas de Toulouse, ní raibh sí aineolach ar chúram fiaclóireachta-bhí a col ceathrar ina máinlia fiaclóireachta, bhí sí riamh ina máinlia fiaclóireachta, bhí sí riamh ina cavities. Ach flossing? Ach níl.
“Mar Fraincis, ní raibh a fhios againn cad é a bhí ag Flossing,” arsa Diligenti. “Is cinnte nár luaigh aon duine é – is cinnte nach mo chol ceathrair é.” Bhí cuid acu eolach ar an gcleachtas; Uair amháin, sna 80í, chonaic sí cara Francach ag cuimilt teaghrán idir a chuid fiacla. Ach cheap sí, “Cad é an heck atá á dhéanamh aige?”
I 1996, chuaigh sí féin agus a fear céile ansin – mancunian le “fíor -fhiacla” – go dtí a gcéad seiceáil fiaclóireachta Mheiriceá.
“D’fhéach an fiaclóir orainn mar a bhí muid ag seónna anchúinse,” a dúirt sí. Gach uair a chuaigh an lánúin ar ais le haghaidh glantacháin, inseodh an fiaclóir dóibh go raibh orthu floss a dhéanamh. “Ar deireadh, dúirt muid, ‘Cad atá i gceist agat?’
“Go traidisiúnta ní raibh cúram coisctheach mar thosaíocht i An Fhrainc”A deir an Dr Adriana Agachi, fiaclóir péidiatraiceach i bPáras.
Deir Agachi nuair a d’oibrigh sí san Eilvéis, áit a mbíonn cúram fiaclóireachta níos daoire ná sa Fhrainc, go raibh othair díograiseach faoi sheiceálacha agus glantacháin a sceidealú gach sé mhí. Nuair a d’fhiafraigh agachi dóibh cén fáth, dúirt siad léi gurbh fhearr leo “is fearr le saincheisteanna móra a sheachaint trí chosc rialta” mar gheall ar na costais arda.
Tá an fhiaclóireacht sna Stáit Aontaithe “an -dírithe” ar chúram coisctheach, a deir an Dr Sally J Cram, periodontist agus urlabhraí agus comhairleoir tomhaltóra don American Dental Association (ADA).
“[US] Tá fiaclóirí agus taighdeoirí ag cur fiaclóirí as gnó ar roinnt bealaí, ”a deir Cram.
Glanann Flossing na limistéir idir na fiacla nach féidir a bhaint amach le scuab fiacla, a deir CRAM. Bain plaic a bhaint agus a fhlosáil araon – buildup greamaitheach de bhaictéir agus smionagar bia a thosaíonn ag teacht ar na fiacla chomh luath agus is 10 nóiméad tar éis dúinn ithe.
Ní dócha go mbeidh go leor fadhbanna fiaclóireachta ag duine sláintiúil a chuireann an plaic go léir ó dhromchla a gcuid fiacla agus faoin gumlíne gach 24 uair an chloig, a deir Cram. Nuair a shuíonn plaic ar na fiacla ar feadh níos mó ná 24 uair an chloig, áfach, tosaíonn na baictéir i bplaic ag cur isteach ar na gumaí. “Sin an rud a fhágann go bhfuil do chuid gumaí ag fuiliú agus go mbraitheann tú tinn,” a mhíníonn Cram.
Fágtar níos faide ná dhá lá go dhá lá, go n-éiríonn plaic agus go mbeidh sé dodhéanta é a bhaint le scuabadh sa bhaile agus le flossing-ní féidir ach le glanadh fiaclóireachta gairmiúil é a bhaint amach. Ar chlé ar feadh míonna nó blianta, is féidir leis na baictéir ó phlaic a mbealach a dhéanamh síos go dtí an cnámh droma agus tús a chur leis é a ídiú, as a dtiocfaidh galar periodontal.
Mar chothroime leis na Fraince, is beag sonraí atá ann chun tacú leis na buntáistí a bhaineann le flossing.
In 2015, Ranna Talmhaíochta agus Sláinte agus Seirbhísí Sláinte na Stát Aontaithe ceada a na meán Hubbub Nuair a bhain siad aon trácht ar fhleasc ó threoirlínte aiste bia oifigiúla. Dúirt an rialtas ina dhiaidh sin leis an Preas gaolmhar Go ndearnadh taighde ar “éifeachtúlacht an fhleascáin riamh”. Go deimhin, ceann 2015 athbhreithniú fuarthas amach “go dteipeann ar fhormhór na staidéar a léiriú go bhfuil flossing éifeachtach i gcoitinne maidir le baint plaic”.
Admhaíonn CRAM go raibh staidéir fhadtéarmacha teoranta ar fhleasc. Ach cuireann sí é seo in iúl don chastacht agus don chostas a bhaineann le staidéir fhadtéarmacha éifeachtacha ar rud ar bith a dhéanamh.
“Is é an bunlíne, is bealach ísealriosca, ar chostas íseal é flossing chun codanna de do chuid fiacla a ghlanadh nuair nach féidir le do scuab fiacla teacht,” arsa Cram. “Mar sin, cad é an dochar a bhaineann leis é a dhéanamh?”
Tar éis cur chun cinn nuachtlitir
Is cosúil go bhfuil tírdhreach fiaclóireachta na Fraince ag athrú go mall maidir le flossing.
“Braitheann sé ar an áit a bhfuil tú agus cad é aoisghrúpa an fhiaclóra,” a deir Julien Suaudeau, léachtóir i staidéir na Fraince agus na Fraince agus an stiúrthóir cláir ar staidéir scannáin i gColáiste Bryn Mawr. “I gcathracha móra, is rud é a tháinig chun bheith ina chleachtas níos coitianta.”
Deir Suaudeau gur tugadh isteach é den chéad uair chun glanadh interdental a ghlanadh go luath sna 20idí, nuair a bhí sé fós ina chónaí sa Fhrainc. Bhí a fhiaclóir ag an am ag taisteal go dtí na Stáit Aontaithe, agus níor mhol sé go n -úsáidfí Floss, ach scuaba beaga idirdental.
Nuair a tháinig sé go dtí na Stáit Aontaithe, chonaic an sláinteachas fiaclóireachta Suaudeau a chonaic sé leis na scuaba interdental a dhíog agus floss a úsáid ina ionad. Is dóigh leis anois nach raibh a úsáid as an scuab “sásúil”.
Bhí Suaudeau ina fhleascán rialta ar an gcúis a dhéanann an oiread sin daoine: mar “Tá sé míthaitneamhach go mbeadh duine éigin ag scolding tú nuair a bhíonn tú i do dhuine fásta”.
Mar sin féin, deir sé nuair a thaistealaíonn sé abhaile go Páras, go gcuireann a chuid cairde mearbhall ar chuid dá chairde.
“Faighim ceisteanna gach lá agus ansin, cosúil le, ‘Cad é an ifreann an stuif seo?’” A deir Suaudeau. Níl fiú focal ann le haghaidh flossing i bhFraincis, arsa sé. Nó má tá, níl a fhios aige é. “Ba chóir dom mar gur múinteoir mé.”
D’iarr mé ar mo chomhghleacaí Francach, Jessica Reed, nach raibh in ann smaoineamh ar fhocal le haghaidh flossing. (Dúirt sí freisin go luíonn sí go rialta lena fiaclóir de chuid na Stát Aontaithe faoi fhlossing, ag féachaint air mar “fhorchur Meiriceánach eile ar a stíl mhaireachtála Fraincise suaimhneach”.) Mhol Google Translate “Caith síoda fiaclóireachta”, A bhaineann go garbh le“ síoda fiaclóireachta a rith idir do chuid fiacla ”.
Deir Diligenti go ndéanann sí floss – tá brón orm, pas a fháil ón síoda fiaclóireachta idir a fiacla – anois. Bhuel, an chuid is mó den am. “Uaireanta téim a luí gan flossing mar go dtagann mé ar ais go déanach ón obair,” admhaíonn sí. “Ach ar shlí eile déanaim é.”
Ceart go leor.
